| François Haxo (1774-1838) |
|
Osoba nr 2 we francuskiej fortyfikacji początku XIX wieku, po Chasseloup-Laubat, wynalazca otwartych od tyłu kazamat, nazwanych jego nazwiskiem, a stosowanych powszechnie we Francji i Anglii.
Baron François Haxo (1774, Luneville - 1838, Paryż), generał francuski, absolwent szkoły artylerii w Chálons-sur-Marne z 1872, 1874 wstąpił do korpusu inżynierów, 1876 uczęszczał na zajęcia na Politechnice Paryskiej. Bliski współpracownik Chasseloup-Laubata, pod którego zwierzchnictwem pracował przez wiele lat. W okresie Rewolucji brał udział w oblężeniach twierdz Mannheim i Moguncja. Ufortyfikował twierdze Landau, Bitche, Genewa. 1800-06 kierował pracami na Półwyspie Apenińskim (Mantua, Wenecja, Peschiera, Rocca d'Anfo). 1807 wysłany przez Napoleona do Turcji ufortyfikowal Dardanele. 1808-10 walczył na Półwyspie Apenińskim kierując oblężeniami Saragossy, Leridy i Mequinenzy. 1811 mianowany szefem inżynierii Armii Niemiec i nadzorował budowę fortyfikacji na Śląsku, Pomorzu i w Księstwie Warszawskim. 1812 w sztabie Wielkiej Armii, udział w kampanii rosyjskiej. 1813 projekt fortyfikacji Hamburga. W okresie Restauracji mianowany inspektorem inżynierii nadzorował prace w twierdzach Belfort (1830), Grenoble (1832), Besançon, Dunkierka, Saint-Omer, Sedan, Lyon, Paryż. W 1832 po 24 dniach zdobył Antwerpię. Do śmierci prowadził prace projektowe w Paryżu.
